Pociąg pancerny pod Bobolicami

Wiedza historyczna na temat zdobycia przez Armię Czerwona Koszalina w marcu 1945 roku jeszcze do niedawna posiadała dotkliwą lukę. Wiadomo, że 3 Korpus Pancerny Gwardii gen. Aleksandra Panfiłowa, ruszył 24 lutego 1945 z okolic Człuchowa w kierunku Koszalina do uderzenia rozcinającego na pół całe ugrupowanie niemieckie na Pomorzu. Niektórzy historycy koszalińscy utrzymują jednak, że Korpus nie napotkał znaczącego oporu i w zasadzie posuwał się do przodu bez poważniejszych walk. Dlaczego zatem, pokonanie 100-120 km odcinka do morza, zajęło szybkiej jednostce pancernej aż 6 dni, skoro w normalnych warunkach do pokonania tej odległości potrzeba niecałego dnia? Dlaczego Koszalin został opanowany dopiero po 8 dniach od ruszenia ofensywy, skoro podejścia do niego – według zapewnień tych historyków – były praktycznie pozbawione niemieckich pozycji obronnych. Z pomocą w przynajmniej częściowym wyjaśnieniu tej zagadki przychodzi nam młody historyk z Miastka, Jarosław Lemański, opisując nieznany dotąd epizod związany z marszem 3 Korpusu Pancernego Gwardii do morza i walką z pociągiem pancernym pod Bobolicami. Artykuł potwierdza przypuszczenia tych historyków, którzy od dawna wskazują, że ten marsz nie był tylko zwykłym spacerem. (red)

Artykuł został pierwotnie opublikowany na stronie autorskiej Jarosława Lemańskiego (wspólnej z Przemysławem Bartosikiem) – Skrawki z historii – Centrum Pomorza.

Dziękujemy panu Jarosławowi Lemańskiemu za wyrażenie zgody na przedruk artykułu na naszym portalu.