Narodziny słowiańskiej Europy – Praojczyzna

Adam Sengebusch, historyk z Bydgoszczy, doceniając nasze zaangażowanie w popularyzację zagadnień związanych ze Słowiańszczyzną, napisał specjalnie dla portalu koszalin7.pl cykl artykułów pod wspólnym tytułem „Narodziny słowiańskiej Europy”. Dzięki temu, nasz dział „Słowiańszczyzna”, wzbogacony o kolejne już materiały, staje się jednym z najbogatszych zasobów w Polsce.  Cykl składa się z pięciu części (Praojczyzna, Południe, Zachód, Wschód, Marginalia i zakończenie) uzupełnionych wyczerpującymi przypisami (dla lepszego śledzenia tekstu otwierają się w oddzielnym oknie) i bogatym wykazem bibliograficznym. Spełnia wymogi zarówno pracy popularnej (narracja), jak i naukowej (warsztat historyka).

Historia ludzkości to historia wędrówek – rzadko zdajemy sobie sprawę z faktu, że cały dzisiejszy świat jest zaludniony potomstwem imigrantów i azylantów, nie tylko w wyniku wielkich Wędrówek Ludów pierwszego milenium, ale także migracji późniejszych. Wystarczy przypomnieć stosunkowo świeży proces zasiedlania obu Ameryk – w latach 1820-1940 za morze popłynęło ok. 60 mln Europejczyków, w tym 38 mln do Ameryki Północnej. Procesy te zresztą trwają nadal, z Polski według różnych ocen wyjechało w ostatnich latach nawet kilka milionów osób. A emigrują przecież także Włosi, Irlandczycy, Turcy, Serbowie, Portugalczycy i mnóstwo innych nacji na całym świecie. Zwykle jest to emigracja pokojowa, za ziemią, pracą, ale często przybiera też postać polityczną, religijną, wojenną, inwazji czy masowych ucieczek przed prześladowaniami (współcześnie Rwanda, Sudan. Kurdystan, Bałkany).

Jedna z trzech wielkich grup językowych Europy, Słowianie (obok grupy romańskiej i germańskiej), obejmuje dzisiaj prawie 270 mln ludzi, zamieszkujących około połowę kontynentu. Rekonstrukcja procesu tworzenia się słowiańskiej Europy jest jednak niezwykle trudna. Adam Sengebusch pisze:

Wiele doznali przygód, wylali potu i przelali krwi nasi słowiańscy przodkowie nim zdobyli upragnione siedziby. Mieli jednak pecha. Nie znalazł się bowiem żaden dziejopis, który opisałby wędrówkę któregoś ze słowiańskich ludów. Inne plemiona miały swoich Pawłów Diakonów czy choćby Jordanesów. Dzisiaj całe zastępy zachodnich naukowców śmiało mogą pisać o heroicznych okresach dziejów gockich, longobardzkich, frankijskich, a nawet saskich. Nasza językowa rodzina takiego przywileju została pozbawiona przez chichoczący skrycie los. Jest też jednak tak, że nie powinniśmy się z tego tytułu użalać, bo choć przodkowie nie pozostawili nam własnych, współczesnych lub prawie współczesnych świadectw wydarzeń z tego okresu, to ilość różnorakich śladów dozwala na przybliżone odtworzenie słowiańskiej epopei. A ta odznaczała się dramaturgią i posiadała zasięg nie mniejszy niźli ekspansje Celtów, Germanów czy też Arabów. Tego nie wolno zapomnieć.

Zapraszamy do pasjonującej podróży po wciąż jeszcze mało znanych pradziejach Polski i Pomorza, związanych ze Słowiańszczyzną. Lektura tego cyklu pozwoli na zweryfikowanie wielu błędnych przekonań, między innymi tezie – głoszonej nie tylko w Niemczech, ale i w Polsce – o marginalnej roli etnosu słowiańskiego w dziejach Pomorza. Kolejne odcinki, wkrótce. (ah)

NARODZINY SŁOWIAŃSKIEJ EUROPY – PRAOJCZYZNA – czytaj cały artykuł