Haydn – Stabat Mater
Józef Haydn napisał Stabat Mater w 1767 roku. Dzieło to nigdy nie osiągnęło wielkiej sławy, takiej jak np. Stabat Mater Pergolesiego czy Rossiniego. Trochę to dla mnie zagadkowe chociaż wchodząc w czasy Haydna może nie aż tak bardzo. Od 1761 roku Haydn był zatrudniony jako nadworny kompozytor i wicekapelmistrz na dworze węgierskiej rodziny arystokratycznej, Esterházych. Haydn nie był jeszcze wtedy bardzo znanym kompozytorem, miał 29 lat ale ogromny potencjał, który rodzina Esterhazych potrafiła od razu dostrzec. Do 1766 roku ważniejszą rolę na dworze odgrywał kapelmistrz Gregor Joseph Werner, człowiek bardzo Haydnowi niechętny. W tym roku umarł a jego miejsce objął Haydn.
HAYDN – STABAT MATER – cały artykuł
—————
Autor prowadzi na platformie blogowej Salon24.pl dwa znakomite blogi muzyczne: pod pseudonimem classical_blueslover – blog o muzyce klasycznej Classical Is Wonderful oraz jako blueslover – blog o „bluesie i pochodnych” Blues is The Best. Oprócz tego, z drugim współautorem prowadzi własną stronę Feel the Blues with all that Jazz.
—————
Dziękujemy Autorowi (classical_blueslover) za wyrażenie zgody na przedruk artykułów oraz stworzenie możliwości popularyzowania muzyki.
Stabat mater dolorosa juxta Crucem lacrimosa, dum pendebat Filius.
Cujus animam gementem, contristatam et dolentem, pertransivit gladius.
O quam tristis et afflicta fuit illa benedicta Mater Unigeniti.
Quae moerebat et dolebat, Pia Mater cum videbat Nati poenas incliti.
Quis est homo qui non fleret, Matrem Christi si videret in tanto supplicio?
Quis non posset contristari, Christi Matrem contemplari dolentem cum Filio?
Pro peccatis suae gentis vidit Jesum in tormentis et flagellis subditum.
Vidit suum dulcem natum moriendo desolatum, dum emisit spiritum.
Eia Mater, fons amoris, me sentire vim doloris fac, ut tecum lugeam.
Fac ut ardeat cor meum in amando Christum Deum, ut sibi complaceam.
Sancta mater, istud agas, crucifixi fige plagas cordi meo valide.
Tui nati vulnerati, tam dignati pro me pati, poenas mecum divide.
Fac me tecum pie flere, crucifixo condolere, donec ego vixero.
Iuxta crucem tecum stare, et me tibi sociare in planctu desidero…