Cyryl Jerozolimski

Być chrześcijaninem w pierwszych wiekach chrześcijaństwa oznaczało gotowość do męczeństwa – złożenia ofiary z własnego życia za wiarę. Chętnych było tylu, że kolejni cesarze rzymscy starali się ten zapał ostudzić, wprowadzając wymyślne tortury i zwyczaj rzucania chrześcijan lwom na pożarcie. Wszystko zmieniło się w roku 313, kiedy to dwaj współrządzący cesarze Konstantyn i Licyniusz, wydali edykt mediolański. Sam Konstantyn poszedł jeszcze dalej i uczynił chrześcijaństwo religią państwową. Od tego momentu chrześcijaństwo staje się religią cesarzy rzymskich. Wielu przyjmuje chrzest dla kariery i przypodobania się władcy. Trudno jest pogodzić krew męczenników pierwszych trzech wieków chrześcijaństwa z nową religijnością, praktykowaną w imię politycznej poprawności. Kościół na zagrożenie odpowiada ustami wielkich katechetów – Cyryla Jerozolimskiego, Jana Chryzostoma, Ambrożego – którzy katechezę doprowadzają do szczytów doskonałości.

CYRYL JEROZOLIMSKI – cały artykuł