Leon Wielki

Pontyfikat papieża Leona I Wielkiego, obok Grzegorza Wielkiego, należy do najbardziej znaczących i ważnych dla starożytnego Kościoła. Przypada w czasie, kiedy Kościół Zachodni stanął przed widmem upadku Cesarstwa Rzymskiego, a Kościół Wschodni wstrząsany był wielkimi sporami dogmatycznymi. W tych trudnych czasach wielki papież mądrze i pewnie pokieruje Kościołem powszechnym. Imię Leon oznacza lew. Podczas 21-letniego pontyfikatu, obfitującego w dramatyczne i epokowe wydarzenia dla Kościoła i świata, Leon I nieraz musi wykazać lwią naturę. „Potrzeby i trudności Kościoła stały się ogromne i do jego wyzwolenia został powołany jeden człowiek” – pisze o Leonie Wielkim kardynał Newman. Nadchodzi „z zapowiedzią zwycięstwa” i odważnie stawia czoła największym herezjom w dziejach chrześcijaństwa. Przy tym zabiega o prawowierność nauki Chrystusa zarówno wśród prostego ludu, jak i wykształconych teologów, zostawiając po sobie około stu kazań do wiernych i prawie dwieście listów dotyczących doktryny katolickiej.