Tomasz - SpotkaniaWiara

Dlaczego każdy z nas powinnien innym obmywać stopy

Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. (J 13, 14)

Nasz Pan pragnie, aby uczniowie naśladowali Jego przykład. Mówi więc: Jeżeli więc Ja, który jestem kimś większym jako Nauczyciel i Pan, umyłem wam nogi, to i wy, o wiele bardziej, ponieważ jesteście mniejsi, jako uczniowie i słudzy, powinniście sobie nawzajem umywać nogi: „Kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą … albowiem Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć” (Mt 20, 26,28).

Należy stwierdzić, za Augustynem, że każdy człowiek powinien obmywać nogi innych albo w sposób cielesny, albo duchowy. Jest zaś czymś daleko lepszym i bezsprzecznie prawdziwszym, gdy ktoś spełnia to czynem, bo nie powinien chrześcijanin gardzić robieniem tego, co robił Chrystus. Kiedy bowiem ktoś ciałem swym pochyla się nad nogami brata, także w jego sercu zostaje wzbudzony, albo umocniony – gdy już tam jest obecny – afekt pokory. Jeśli zaś nie realizowałoby się to czynem, to przynajmniej w sercu powinniśmy tak postępować.

Obmycie nóg przypomina nam o obmyciu ze zmaz grzechu. W znaczeniu duchowym więc obmywasz nogi swojego brata, gdy, o ile to jest w tobie, obmywasz jego zmazy. A dokonuje się to na trzy sposoby:

(i) Przez odpuszczenie mu obrazy. „Znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy!” (Kol 3, 13)

(ii) Modląc się za jego grzechy: „Módlcie się jeden za drugiego, byście odzyskali zdrowie” (Jk 5, 16). Ten sposób obmycia, jak i poprzedni, jest wspólny wszystkim wierzącym.

(iii) Trzeci sposób odnosi się do przełożonych, którzy powinni obmywać przez odpuszczanie grzechów autorytetem kluczy: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone” (J 20, 22).

Możemy także powiedzieć, że Pan ukazał to w czynach poprzez wszystkie dzieła miłosierdzia. Albowiem, kto daje chleb łaknącemu, obmywa jego nogi, podobnie gdy przyjmuje go w gościnę i gdy przyodziewa nagiego itd.: „Zaradzajcie potrzebom świętych! Przestrzegajcie gościnności!” (Rz 12, 13).

Tomasz z Akwinu

Źródło: Thomas Aquinas, Super Evangelium S. Ioannis Lectura, rozdz. 13, wykł. 3, cz. 2. Polskie wydanie: Komentarz do Ewangelii Jana. Tłumaczył z łaciny: Tadeusz Bartoś OP. Wydawnictwo ANTYK – Marek Derewiecki.
Dobór tekstów na podstawie: St. Thomas Aquinas (www.thomasofaquino.blogspot.com) oraz Facebook/St. Thomas Aquinas – według książki: St. Thomas Aquinas. Meditations for Lent. Passages selected by Fr. Mezard, O.P., trans. by Fr. Philip Hughes. London: Sheed and Ward, 1937.

Piąta Niedziela Wielkiego Postu, zwana Niedzielą Pasyjną, w tradycyjnym Mszale nazywa się Niedzielą Męki Pańskiej (Dominica de Passione) i rozpoczyna Okres Męki Pańskiej. Natomiast następna Niedziela, zwana Palmową, nosi nazwę Drugiej Niedzieli Męki Pańskiej i rozpoczyna Wielki Tydzień. W Niedzielę Pasyjną w kościołach zakrywane są krzyże, które mają pozostać zasłonięte aż do końca liturgii Męki Pańskiej w Wielki Piątek.

Umycie nóg. Pieter van Edingen van Aelst, ok. 1510. Tkanina – złoto, jedwab i wełna na osnowie wełnianej. Rijksmuseum, Amsterdam.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.