Abp Fulton John Sheen

[Kuba]

"Wierny syn Kościoła" - tak o nim powiedział Jan Paweł II (Nowy Jork, 1979). W 2002 rozpoczął się proces beatyfikacyjny, dziesięć lat później 28 czerwca 2012 Benedykt XVI zatwierdził dekret o heroiczności cnót arcybiskupa. Od tego momentu przysługuje mu tytuł Czcigodny Sługa Boży.

Da per Matrem Me venire - Krzyż niech bedzie mym przewodem (zawołanie biskupie, motyw ze Stabat Mater dolorosa)

[Krzysztof]

Chrześcijańska miłość znosi zło, lecz go nie toleruje. Czyni ona pokutę za grzechy innych, lecz nie jest liberalna w stosunku do grzechu.
Wołanie o tolerancję nie może skłonić chrześcijańskiej miłości do stłumienia w sobie nienawiści wobec diabelskich filozofii, które próbują rywalizować z Prawdą.
Chrześcijańska miłość przebacza grzesznikowi, lecz nienawidzi grzechu; jest ona niemiłosierna wobec błędu w jego umyśle.
Miłość chrześcijańska zawsze na powrót przyjmie grzesznika na łono Mistycznego Ciała; lecz jego kłamstwo nigdy nie zostanie przyjęte do skarbca Jego Mądrości.
Prawdziwa miłość pociąga za sobą prawdziwą nienawiść.
Ktokolwiek utracił zdolność moralnego zgorszenia i pragnienie wypędzenia kupców ze świątyń, utracił również żywe, żarliwe umiłowanie Prawdy.
Miłość chrześcijańska nie jest zatem łagodną filozofią o nazwie "żyj i pozwól żyć"; nie jest ona rodzajem ckliwego sentymentu.
Miłość chrześcijańska jest natchnieniem Ducha Bożego, która każe nam miłować piękno i nienawidzić brzydoty moralnej.

Abp F.J. Sheen

[Gruby]

Najdziwniejszą rzeczą w Wielkanocy jest to, że choć uczniowie Jezusa słyszeli, jak mówił On, że zerwie więzy śmierci, żaden z nich w to nie uwierzył….
Wyznawcy Jezusa nie spodziewali się Zmartwychwstania i dlatego nie sądzili, że ujrzą coś, co mieli ogromną nadzieję ujrzeć. Nawet Maria Magdalena, która tydzień wcześniej usłyszała o Zmartwychwstaniu, gdy ujrzała własnego brata wskrzeszonego z grobu, nie uwierzyła. Przyszła ona w niedzielny poranek do grobu, aby namaścić ciało wonnościami - a nie aby powitać Zmartwychwstałego Zbawiciela. Kobiety zdążające do grobu pytały, kto odsunie kamień. Ich problemem było to, jak wejdą do środka, a nie to, jak Zbawiciel mógłby się stamtąd wydostać.

"Way to Inner Peace", 1995

[Gruby]

Moralność po pierwsze oznacza świadomą relację między naturą człowieka a celem jego istnienia, a po drugie zakłada ona zasadę kierownictwa, które realizowane jest przez sumienie. Stworzeniami niższymi od człowieka rządzi nieuświadomione i konieczne prawo. Stąd żołądź osiąga swój cel w sposób naturalny: rośnie, aby zostać dębem. Człowiek jednakże może hamować swój wzrost i wybrać inny koniec niż rozkwit własnych zdolności w jedności z Doskonałą Miłością. Jeśli człowiek tak postanowi, nie musi on wyrosnąć na dąb; może pozostać nędzną sadzonką lub nawet "nędznym głupcem". I tym właśnie chce nas uczynić nowa szkoła moralności.

Źródło: "Old Errors and New Labels", 1931

Źródło: FB

[Andrzej]

Prawdy zewnętrzne są prawdami, które opanowujemy, np. odległość od Ziemi do Słońca. Wewnętrzne prawdy są prawdami, które biorą nas we władanie, wstrząsają nami i nigdy nie zostawiają nas takimi, jakimi byliśmy. Dyskusja jest najdoskonalszym sposobem na uniknięcie [podjęcia] decyzji. Uczniowie na drodze do Emaus rozmawiali, debatowali i dyskutowali o tym, co się stało, lecz nie dostrzegli Chrystusa (Łk 24, 13-25). Dyskusje nigdy nie sprawiały, że księża i zakonnicy otwierali swe rany przed Chrystusem; skłaniały ich jedynie do przedstawiania sobie nawzajem własnych opinii. Kiedykolwiek nasz Zbawiciel mówił o swoim Krzyżu, apostołowie dyskutowali i wdawali się w dialog. Dyskusje dotyczyły nowinek w liturgii, prowadzących do jej odnowy, wielkości Hostii, komunii na rękę i stroju zakonnic, lecz nie było w nich miejsca na chrystianizację Ducha. Czy mamy odwagę pokazać Chrystusowi nasze rany, mimo że jest On Lekarzem? Wzdragamy się przed Jego wezwaniami do ofiary; domagamy się uzdrowienia bez bólu, wiedzy bez studiów, miłości bez ofiary.

Źródło: "Those Mysterious Priests", 1979

Źródło: FB/ Fulton Shenn - polski

[Flavi]

Istnieją dwa rodzaje miłości: miłość dla własnej przyjemności i miłość ze względu na drugą osobę; ta pierwsza jest miłością cielesną, ta druga - miłością duchową. Miłość cielesna zna drugą osobę tylko w momencie biologicznym. Miłość duchowa zna drugą osobę w każdym momencie. W miłości erotycznej ciężary drugiej osoby postrzegane są jako upośledzanie własnego szczęścia; w miłości duchowej ciężary drugiej osoby postrzegane są jako sposobność do służenia pomocą.

Źródło: "Way to Happiness", 1954

[Flavi]

Obecnie panuje tendencja do przesuwania odpowiedzialności na szkołę. Należy jednak pamiętać, że edukacja w tym samym stopniu ukształtuje dziecko, w jakim gleba, powietrze i światło słoneczne wpływają na ziarno. W konkretnym typie gleby i w konkretnym klimacie ziarno wykiełkuje lepiej niż w innych warunkach, lecz gatunek drzewa, które wyrośnie, zależy od gatunku ziarna, które zostało zasiane.

Źródło: "Way to Happiness", 1954

Źródło: FB

[Flav]

Wiedza zawiera się w umyśle; charakter zawiera się w woli. Wlewanie wiedzy do umysłu dziecka bez dyscyplinowania jego woli do dobroci jest niczym wkładanie dziecku karabinu do ręki. Bez edukacji umysłu dziecko może być głupim diabłem. Dziecko, którego umysł jest wyedukowany, lecz którego nie nauczono kochać dobra, może wyrosnąć na inteligentnego diabła.
-----------------------------------------------------------
Nawet w czasie wojny siła narodu leży nie w bombach, lecz w żołnierzach, którzy go bronią. W czasie pokoju leży ona nie w ekonomii ani polityce, tylko w dobrych ekonomistach i dobrych politykach - lecz aby się nimi stać, trzeba być najpierw dobrymi dziećmi. Aby być dobrym dzieckiem, potrzeba przede wszystkim Bożej łaski, po drugie - w domu - lekcji miłości i prawdy, a w szkole - wiedzy i opanowania.

Źródło: "Way to Happiness", 1954r.

[Gogo3]

Święty jest zatem kimś, kto nauczył się uduchawiać, uświęcać i uszlachetniać wszystko na świecie i czynić to przedmiotem modlitwy. Nawet najbardziej pospolite zajęcie można uduchowić i nawet największe cierpienie można uszlachetnić. Jedynie ci, którzy nie rozwinęli w sobie tego zmysłu przegapiają wiele szans na to, aby z każdej sytuacji życiowej uczynić modlitwę lub aby wyciągnąć z niej Boską lekcję. Wiele stuleci temu, według historii być może apokryficznej, na ulicach Florencji stał piękny blok marmuru z Carrary, który został pocięty i uszkodzony przez pewnego pośledniego artystę. Inni przeciętni artyści przechodzili i narzekali, jak można było zniszczyć tak piękny blok marmuru. Pewnego dnia przechodził tamtędy Michał Anioł i poprosił o przeniesienie tego bloku do jego pracowni. Poddał następnie ów marmur swojemu dłutu, swemu geniuszowi i natchnieniu. Wydobył z niego nieśmiertelny posąg Dawida. Nauka, jaka płynie z tej historii jest taka, że nic nie jest tak podłe i nikczemne, aby nie można było tego odzyskać, że żadna praca nie jest zbyt podrzędna, aby nie można było jej nadać znamion świętości i że wszystko, co zostało poniżone, można na powrót wywyższyć.

Źródło: "Go to Heaven", 1961

[Grizzli]

[W dzisiejszych czasach] religia, zamiast stanowić sumę obowiązków człowieka wobec Boga, postrzegana jest jako suma obowiązków Boga wobec człowieka.

Źródło: "Old Errors and New Labels", 1931